Laatst heb ik een lezing bijgewoond waar ze vertelden (en dit hoor ik regelmatig): ‘als jij niet bang bent, is je paard dat ook niet’. Hoeveel waarheid zit hierachter en wat kun je het beste doen als je het lastig vindt om zelf rustig te blijven? Is elk paard bomproof, als hij maar een rustige eigenaar heeft?
Tijdens de lezing genoten we buiten nog van het avondzonnetje met later een prachtige rode lucht. Er werden goede tips gegeven, maar ook het een en ander waar ik zo mijn twijfels bij heb. ‘Je moet altijd rustig blijven, dan is je paard dat ook, maar zoek het vooral niet op!’ Ga dus niet langs grote trekkers als je paard dit eng vindt. Je voelt hem al… Eigenlijk net zoals Katootje bij Jan, Jans en de kinderen: ‘ik ben vegetarisch, maar niet tijdens het eten!
Ik moet toegeven dat ik altijd vrij kritisch ben als ik naar advies luister van andere mensen. Terwijl ik nog eens goed naar deze woorden luisterde hoorde ik iets zoemen bij mijn oor. Een erg dappere wesp was op de heerlijke geuren van wat er op tafel stond afgekomen. Hij bleef wat rondzwerven bij mij in de buurt tot hij had besloten dat mijn arm een goede rustplek zou zijn. Dit ging mij echt een stap te ver, maar gezien in ik een stoel zat waar ik niet 1,2,3 weer uit zou stappen kon ik mij met een paar panische armbewegingen “bevrijden” van de wesp. Ik zag hem nog een aantal keer geïrriteerd terug vliegen maar gelukkig heb ik hem ervan kunnen weerhouden mij te prikken. En daar waren die woorden weer: ‘je paard is rustig als jij dat ook bent’. Ik vroeg mij af, als iedereen die daar aan tafel zat mij had gezegd: ‘Kirsten, je hoeft niet bang te zijn want wij weten zeker dat die wesp jou niet gaan steken.’ Zou ik hem dan rustig op mijn arm laten zitten?
NEE! Ik ben dit jaar al twee keer gestoken en al zeggen honderd mensen mij dat er niks aan de hand is, zodra ik een wesp om mij heen hoor verander ik in een getrainde ninja. Maar goed, weer terug naar de paarden.
Wij lopen met twee paarden langs een smalle weg en er komt een vrachtwagen aan denderen, er is niet echt plek om aan de kant te gaan. Ik laat de paarden even gras eten terwijl hij langsrijdt. Mijn merrie had allang gezien dat dit niet te vertrouwen is en raakte behoorlijk in paniek. De ruin die ik ook mee had was rustig, ze staan bij elkaar in de groep en zijn goede vriendjes. De ruin staat ook nog eens hoger in rang. Naar mijn idee was ik rustig, ik had niet verwacht dat ze zo bang zou zijn van de vrachtwagen. Daar komt nog bij dat mocht ik geen goede leider zijn geweest op dat moment, ze altijd nog op haar kudde maatje had kunnen vertrouwen. Zelfs hij heeft haar niet gerust kunnen stellen.
Wat zegt dit nou over onze paarden? Betekent het dat ze nooit rustig langs een vrachtwagen kunnen? Is het zo dat het niks uitmaakt of jij bang bent of niet? Nee, als je het veel oefent kan elk paard uiteindelijk rustig langs een vrachtwagen. En hoeveel invloed heeft jouw gemoedstoestand? Dat verschilt per paard, er zijn paarden die gevoelig zijn en zich overduidelijk prettiger voelen met een sterke leider. Deze paarden voelen jouw angst, of wat voor sterke emotie je op dat moment ervaart, en gaan iets zoeken dat het monster zou kunnen zijn. Maar je hebt ook paarden die zich hier niks van aantrekken. Met deze paarden kun je ook gewoon iets leuks doen als je zelf je dag even niet hebt. Ze zeggen als het ware: ‘lukt het jou even niet? Geeft niks, vertrouw maar op mij.’
Het is natuurlijk niet erg om mensen het vertrouwen te geven dat als zij het kunnen, hun paard het ook kan. Wat ik echter regelmatig tegenkom zijn mensen die zeggen dat ze zo hun best hebben gedaan, maar dat ze het waarschijnlijk niet goed doen of niet kunnen omdat hun paard nog steeds niet ontspannen is op buitenrit. Dit is erg jammer. Mensen hebben het gevoel dat ze het niet goed doen terwijl ze waarschijnlijk al op de juiste weg zijn. Het maakt dat ze gaan twijfelen aan zichzelf en hun eigen kunnen, en naar mijn mening is dit zonde. Het is een betere boodschap dat je met je paard moet groeien, vertrouwen heeft tijd nodig. Veel samen meemaken, enge maar ook leuke dingen. Situaties waarvan je eerst niet wist dat jullie ze samen konden overwinnen. Gekke dingen doen en blijven genieten terwijl je met je paard werkt. Overvraag hem niet, hij zal zijn best doen maar alles op zijn tijd.
Paarden zullen je ook uitproberen, het zit in de natuur om te testen of jij een goed kudde lid bent, zo ja, sta je dan hoger of lager dan je paard? Dus mocht een oefening niet direct lukken, geen paniek, het feit dat je het probeert is al genoeg!
Ik ben van mening dat je het paard uitkiest dat jou, op dat moment in je leven, een belangrijke les kan leren. Ik denk dat alle dieren met een speciale reden in ons leven komen. Wij moeten ons echter voor hun lessen openstellen. Dieren zijn altijd eerlijk, het ene paard geeft meer feedback (zoals ik het noem) dan het andere, maar misschien is dat precies wat je op dat moment nodig hebt.