Fina frá Þórdísarstöðum
Fina (fiena) is een zilverappel valk merrie geboren op 30 maart 2021. Fina is het veulentje van Skippa. Al snel na de geboorte kwamen we erachter dat Fina super stoer is! Ze ging steeds verder weg bij haar moeder en ook werden mensen steeds minder eng. Nu komt ze zo naar je toegelopen en staat ze als het ware nog net niet op je. Fina is dus niet snel ergens bang voor. Haar langs de weg meenemen om naar een ander weiland te gaan vindt ze juist helemaal geweldig. Helemaal voorop loopt ze trots de straat door. Ze is altijd waar de mensen zijn, nergens van onder de indruk en altijd klaar voor een nieuw avontuur!
Hrífa frá Þórdísarstöðum
Hrífa (Riva) is een valkkleurig merrie veulen geboren op 02-05-2021.
Hrífa is de nakomeling van Þengill en Skvetta. Ze vond in het begin mensen een beetje gek, ze bleef elke keer wat op afstand. We hebben haar de tijd gegeven om aan ons te wennen. Ze begint het minder spannend te vinden en is altijd in voor knuffels. Hrífa heeft een lief en zachtaardig karakter. Ze gaat steeds meer op ontdekking. Ze is stoer en eerlijk. In de wei laat ze voornamelijk tölt zien, het lijkt erop dat ze een echte vijfganger is. Hrífa wordt later echt een lief en geduldig paard die graag met je op pad gaat.
Spirit
Spirit is geboren op 9 augustus 2020. De moeder van Spirit is Jacarilla en zijn vader is Þengill. Spirit is een kruising tussen een P.R.E. en een IJslander. Ons stoere hengstje houdt enorm veel van knuffels en aandacht. Hij kan mooi lopen en doet altijd heel erg zijn best om zijn moves in het weiland te showen. Een echte Spirit! Spirit is van kleur een zilverappel valk. In de toekomst gaan we hem zonder zadel, hoofdstel of halster beleren. We gaan dan echt op basis van vertrouwen met hem aan de gang en proberen zoveel mogelijk op film vast te leggen.
Tralli frá Þórdísarstöðum
Tralli (tradli) is geboren op 09-05-2020
Tralli is een nakomeling van Eina en Þengill. Hij is super lief en heeft echt het zachte karakter van zijn ouders. Waarschijnlijk krijgt hij ook de prachtige lange manen van zijn moeder. Hij is een halfbroertje van Lokkadís.
Met enge voorwerpen in de wei is hij heel stoer met veel doorzettingsvermogen en hij houdt van aandacht. Ook vindt hij het heerlijk om op ontdekking uit te gaan. Alle nieuwe dingen moeten onderzocht worden en samen spelen op de heuvel en door de weide rennen is echt genieten! Dit wordt echt een heel leuk paard voor de toekomst.
Fyndni van de Kraaghoeve
Fyndni (fietnie) (05-06-2018)
Fyndni is wildkleur zwart en wordt een schimmel. Ze is een stoere merrie en kijkt bijna nergens van op, bomprooftraining is ook eigenlijk helemaal niet nodig bij haar. Je kan de gekste dingen met haar doen, onder een zeil doorlopen of onder de paraplu staan is appeltje eitje. Fyndni gaat steeds vaker mee met grondwerk en geniet van elke oefening. Ze houdt erg van aandacht en knuffels en geniet van elk moment.
Nikita van de Vredinghe
Nikita is geboren op 30-04-2003
Nikita is een haflinger en een lieve merrie. De haflinger is een paardenras dat van oorsprong uit Zuid-Tirol uit het dorpje Hafling komt.
Nikita is betrouwbaar en houdt van veel aandacht. Ze is bomproof en kijkt vrijwel nergens naar. Soms kan ze tijdens het rijden iets gevoelig zijn. Als je zelf rustig blijft en met haar communiceert trekt het vaak weg.
Ze kwam eerst bij ons in training. Daarna is ze bij ons gebleven. Ze is niet verlegen en staat vaak vooraan het draad om geknuffeld te worden. Met de lessen of buitenritten is ze heel braaf en eigenlijk nergens bang voor. Ze vindt het gezellig om mee te gaan en geniet van het knuffelen met mensen, soms kan ze dan wel door je heen lopen. Af en toe moet je consequent naar haar zijn. Daarna is het vaak goed. Ze wordt helemaal vrolijk als ze mee mag!
Fury
Fury (vuurie) een hele mooie Shetlander/Appaloosa merrie is geboren op 5 mei 2005. We weten dit niet helemaal zeker omdat ze eerst geen paspoort had. Toen ze bij ons kwam in het begin kende ze nog niet veel, maar ze is echt super vooruit gegaan. Fury is een echte kinderpony. Ze houdt ervan om mee te gaan met de lessen of om even geborsteld te worden. Fury zal niet zo snel iets stouts doen als ze bij kinderen in de buurt is, en als ze mee is met grondwerk of wandelen geeft ze altijd de volle 100% en is ze erg enthousiast!
Skippa frá Lexkesveer
Skippa is een hele lieve merrie die houdt van knuffelen. Ze is geboren op 6 mei 2004 en heeft een super karakter. Toen ze hier net kwam wonen was ze nog niet zadelmak, ze pakte alles heel snel op en was nergens bang voor. Ze kwam hier samen met Fury en Dóttla en ze zijn nog steeds goede vriendjes. In 2021 heeft ze een heel mooi veulen gekregen, ze is een hele lieve moeder en niet zo bezorgd om de dingen die ze doet. Ze is een echte kinderpony en heeft altijd super veel geduld.
Dóttla frá Lexkesveer
Leuk dat je kennis met mij maakt! Ik ben Dóttla, een lieve IJslander merrie met een zachtaardig en vriendelijk karakter. Ik ben geboren op 4 mei 2003. Ik ben eerder nooit bereden geweest en kende niet zo veel, maar dat heb ik hier allemaal geleerd! Ik was heel makkelijk bij het zadelmak maken en vond alles eigenlijk wel leuk. Ik ben nu al een tijdje onder het zadel en dat doe ik super goed! Ik ben heel erg braaf en geef iedereen een veilig en betrouwbaar gevoel en veel zelfvertrouwen als je met mij mee mag. Ik ben verkeersmak en kijk bijna nergens van op! Wandelaars, fietsers, (snel rijdende) auto’s (met trailers), vrachtwagens, trekkers, (laagvliegende) helikopters, blaffende honden noem maar op. Als ik dingen niet ken ben ik vooral nieuwsgierig en vind het dan wel grappig. Ik ben met rijden licht op de hulpen en luister goed. Ook kleine en jonge kinderen kunnen zelfstandig met mij rijden en dan luister ik goed. Onder het zadel laat ik voornamelijk tölt zien, maar heel af en toe kan ik ook een stukje draf. Ik hou heel erg van aandacht en knuffels! Ook poetsbeurten geniet ik erg van!
Glóbjört frá Birkegarden
Gló (glow) (21-05-2012)
Gló is echt een lieverd, soms wat eigenwijs maar altijd braaf. Ze past zich altijd aan haar ruiter aan, als je het spannend vindt is ze rustig en voorzichtig. Houd jij van snel, dan doet Gló met je mee. Gló is een echte kinderpony en gaat vaak mee met de beginnerslessen en privélessen. Tijdens het stappen heeft Gló haar eigen tempo en is ze net wat langzamer dan de rest, maar als je wat sneller gaat wil ze het liefst tölten.
Skvetta frá Braxhoven
Skvetta (Skwetta) is een lieve zwartbonte merrie, geboren op 26 mei 2003. Toen ze net bij ons kwam wonen vond ze mensen helemaal niet leuk. Ze wilde niet gepakt worden en liep voor iedereen weg. We zijn begonnen met vertrouwensoefeningen en hebben veel grondwerk met haar gedaan. Na een paar weken had ze door dat mensen juist heel leuk zijn. Het zadel vond ze erg vervelend, daar heeft ze waarschijnlijk pijn aan gehad. Gelukkig leert ze snel en hebben we haar kunnen laten ervaren hoe fijn het is om mee te gaan op buitenrit.
In 2021 heeft ze een prachtig groot veulen gekregen met veel tölt en een goed karakter. We willen daarom graag nog een veulentje met haar fokken!
Lindy frá Loint
Lindy (Lindie) (31-05-2007)
Lindy is een knappe bonte merrie met super mooie lange manen. Ze heeft een heel lief karakter en is soms een beetje ondeugend. Lindy kwam samen met Remba bij ons. Toen Lindy hier kwam wonen bij ons kwam was ze nog heel onzeker en had ze de tijd nodig om aan haar nieuwe huisje te wennen. Die tijd heeft ze dan ook zeker gekregen. Lindy is onder het zadel braaf maar als ze iets niet wil of niet fijn vindt laat ze dat dan ook merken. Ze kan heerlijk genieten van een uitgebreide poetsbeurt en is een echte diva. Of Lindy nou onder het zadel mee gaat of even lekker geknuffeld wordt, het maakt Lindy niets uit zolang ze maar aandacht krijgt.
Remba frá Aldenghoor
Remba is geboren op 12 juni 2007
Toen Remba bij ons kwam was ze al zadelmak. Ze is bij haar vorige baasjes altijd met bit gereden en is uitgebracht op wedstrijden. Tijdens het rijden met bit was de communicatie ver te zoeken, daarom rijden we haar nu bitloos en gaat het stukken beter. Tijdens de eerste paar keren borstelen kon ze er ook helemaal niet van genieten, dat is nu heel anders geworden ze houdt van knuffels en lekker poetsbeurten.
Ze is heel fijn om op te rijden, ze kan tölten maar haar voorkeur onder het zadel gaat toch wel naar de draf. Ook telgang biedt ze makkelijk aan.
Ze vind sommige dingen nog lastig maar ze is echt al hele stukken vooruit gegaan vergeleken met toen ze hier net was. Ze heeft meestal wel echt een eigen mening en dat laat ze dan ook goed merken. Ze is bomproof en is niet snel onder de indruk van dingen.
Lýsa frá Karligarden
Dit is Lýsa (Lisa, wildkleur bruin), ze is geboren op 12 juni 2009. Lýsa is een paard dat graag voor je wil werken en pakt nieuwe dingen super snel op. Toen ze bij ons kwam, was ze erg verlegen. Ze vond het moeilijk om gepakt te worden en als er mensen in de buurt stonden in het weiland nam ze al snel wat afstand. Dat gaat nu al stukken beter, ze wil altijd met je kennis maken en komt graag knuffelen. Lýsa was al wel zadelmak toen ze bij ons kwam, alleen ging dat nooit zo goed. Toen we met haar begonnen te rijden, kwamen we er achter dat ze totaal niet aan het communiceren was met de ruiter. Ze vond het lastig om te ontspannen en was altijd snel. Door veel grondwerk en rijden met haar te oefenen gaat het elke keer beter. Tijdens het rijden komen steeds meer stukjes ontspanning en krijgt ze telkens meer vertrouwen in de ruiter.
Vaka Birna frá Afréttur
Dit is Vaka (Waka), ze is geboren op 26 april 2006.
Vaka is gevoelig, eerlijk en heeft veel temperament. Ze kan soms wat onzeker zijn maar krijgt met de dag meer vertrouwen in zichzelf.
Tijdens het rijden is het belangrijk dat je haar helpt om haar spanning af te bouwen, maar dat je haar ook vrij genoeg laat om hier zelf mee om te gaan. Dit is soms een lastige combinatie, maar ze is heel open en expressief, ze laat het je dus altijd weten wanneer je het goed doet.
Vaka heeft een voorkeur voor draf, ze kan wel tölten, maar vindt de druk soms wat lastig om mee om te gaan. Als je goed met haar communiceert is ze een geweldig paard om te rijden dat altijd 100% haar best doet voor je.
Sæla frá Afréttur
Dit is Saela (Saila), Ze is geboren op 10 mei 2008.
Saela is heerlijk om te rijden, ze doet nooit meer dan nodig is en kan heerlijk tölten. Als je iets van haar wil moet je het toch echt netjes aan haar vragen, dat stelt ze erg op prijs.
Saela is niet snel onder de indruk van dingen die je onderweg kan tegenkomen. Ze heeft wel een sterke eigen mening maar als je op gevoel met haar werkt wil ze graag alles voor je doen.
Ze is nog niet heel lang onder het zadel omdat ze bij het inrijden aangaf dat ze meer tijd nodig had. Hierdoor merk je dat ze soms wisselt tussen de draf en de tölt. Haar tempo bereik in de gangen moet ook nog uitgebreid worden, ze heeft echter heel comfortabele gangen. Saela is een heerlijk paard om te rijden!
Viti frá Afréttur
Viti (Wieti, geboren op 10 mei 2004) is de beste vriend die je je kunt wensen.
Hij is betrouwbaar, eerlijk en ontzettend lief. Durft niemand tijdens de rit over een bruggetje? Viti gaat voorop om te laten zien dat het niet eng is. Komen er honden aanrennen of zoeft er een vrachtwagen langs? Viti is er niet van onder de indruk. Hij geeft je altijd een veilig gevoel als je met hem mee mag.
Viti is rustig en geniet enorm van de eetpauzes tussendoor. Tijdens het rijden geeft hij de voorkeur aan draf, als je echter de juiste hulpen geeft en het hem netjes vraagt, kan hij ook heerlijke stukken tölten.
Viti is erg gevoelig op het been, geef hem nooit een schopje, dan kan ik je namelijk verzekeren dat het een héél actief ritje wordt. Als je weet hoe hij op de hulpen reageert is hij ontzettend fijn te rijden en heb je eigenlijk geen hoofdstel of teugels meer nodig.
Kiljan frá Afréttur
Kiljan is een echte heer, netjes en beleeft. Hij draagt je met trots en hij laat altijd zijn beste gangen zien. Ook met zijn 27 jaar (geboren op 19 juni 1996) wil hij nog steeds graag laten zien wat hij allemaal kan. De merries zijn allemaal verliefd op hem.
Kiljan is een echte koning. Hij heeft veel temperament en ziet op elk zandpad de uitdaging om er zo snel mogelijk overheen te rijden. Als hij dit doet is het altijd in tölt. Hij draaft vrijwel nooit onder het zadel, dit probeer ik altijd wel in de training mee te nemen. Zijn tempo bereik is enorm groot. Als iedereen allang in galop zit tölt hij nog heerlijk (en heel trots) verder.
Kiljan is een gouden paard die het verdient om ook zo behandeld te worden.
Zie je hem als het geweldige trotse paard dat hij is? Dan zal hij je ook zo dragen tijdens de buitenrit.
Update febr 2024: We merken dat hij toch iets ouder begint te worden en we gunnen het hem om een andere fase van zijn leven in te gaan. Kiljan gaat officieel met pensioen. Hij mag dan de jonge paarden opvoeden, mee met wandelen en krijgt natuurlijk nog steeds voldoende knuffels en borstelbeurten!
Þengill frá HestaGarð “Hekla”
Þengill (Tengiel) is voor zijn leeftijd (geboren op 01 juni 2016) al heel braaf en nergens bang voor! Hij gaat graag met je mee en is klaar om de wereld te ontdekken!
Nu hij twee en een half jaar oud is mag hij met Kiljan als handpaard mee naar buiten. Op deze manier kan hij heel veilig samen met zijn vriend alles gaan verkennen. Als hij straks 3 is mag hij bij de dames. Met zijn geweldige karakter en prachtige kleur zijn we heel blij dat hij de merries mag dekken.
Als er een enorme trekker langskomt om hooi te brengen rent hij er naartoe om snel te onderzoeken wat het is. Je kunt hem niet blijer maken dan met bomprooftraining: enge paraplus, zeilen en gekke geluiden, hij vindt het allemaal geweldig!
Lukka-Elska frá Afréttur
Elska, geboren op 5 mei 2002, is een leuke pittige merrie. Ze vindt het heerlijk om mee te gaan en geniet altijd tijdens een buitenrit!
Elska is gevoelig maar ook stoer. Ze is met heel weinig hulpen perfect te rijden. Ze heeft geen voorkeur voor tölt of draf, maar stelt het op prijs als ze zelf mag kiezen. Soms vindt ze het wat lastig om met de verschillende hulpen van de tölt om te gaan. Ze geeft dit altijd netjes aan. Elska is ook in haar gedrag naar de andere paarden pittig, ze staat vaak bovenaan in rang in de groep. Ze draagt deze titel ook met trots uit. Elska is niet gauw onder de indruk van dingen die we onderweg tegenkomen. Ze kan soms wel spanning opbouwen maar je kunt haar hier heel goed mee helpen, een paar simpele oefeningen en vertrouwen in de ruiter brengt je heel ver.
Elska is een heerlijk paard om te rijden en is eigenlijk op je gedachten te sturen als je haar kent.
Lokkadís frá Þórdísarstöðum
Lokkadís is geboren op 2 mei 2018. Het eerste veulentje dat ik officieel zelf onder mijn eigen stalnaam heb gefokt. En wat zijn we blij met haar! Na veel pech, in 2016 drie merries bij de hengst en niks drachtig. In 2017 weer die merries bij de hengst, daarvan is er één drachtig geworden! Daaruit is dit prachtige cadeautje gekomen. Een zilverappel zwart merrie veulen. Buiten haar prachtige kleur heeft ze ook nog eens een geweldig karakter. Ze is niet snel bang, dol op mensen en knuffels en erg zelfstandig.
Ze rent ook gewoon achter je aan als je met haar gaat rennen. Ze is makkelijk bij het bekappen, tilt zonder problemen al haar hoeven op. Na het chippen (waar ze toch echt wel even van geschrokken was) kwam ze de bak van de chip-man leeghalen. Gewoon omdat ze niet bang is, echt geweldig leuk om te zien.
Luna
Luna is een Aegidienberger, een bijzondere kruising tussen een IJslander en een Peruaanse Paso. De Paso heeft van alle gangenpaarden de “zachtste”, meest comfortabele tölt. Luna heeft de tredzekerheid, snelheid en intelligentie van de IJslander en een hogere stokmaat en meer aanleg voor dressuur van de Peruaanse Paso.
Luna is geboren op 10 mei 2003. Ze staat tijdelijk bij ons maar ze voelt voor ons heel eigen. We mogen een tijdje voor haar zorgen maar omdat ze insuline resistentie heeft moet ze veel bewegen. Ze wil altijd graag mee en mag daarom bij ons helpen om de kinderen te leren rijden. Ze is licht op de hulpen en weet heel goed ‘gevoel voor paarden’ bij te brengen. Ze kan soms wat lomp zijn, dan wil ze even haar hoofd aan je schuren maar dan heeft ze niet door dat ze je wat te hard aanstoot. Luna leert je dus ook heel goed hoe je je eigen ruimte in moet nemen!
Jacarilla
Jacarilla is voor mij de droom die uitkwam: een bruine P.R.E. merrie, APTA gekeurd, nog jong en niet intensief bereden in haar verleden. Ze staat op de merrie groep met onze andere IJslanders is dit gaat heel erg goed, met de meeste is ze al vriendjes geworden. Omdat ze eerst nog veel spieren op moet bouwen werk ik alleen met haar op de grond. We zijn nu eerst aan het oefenen met ontspanning en de rug loslaten en straks gaan we door naar de travers, voorwaarts neerwaarts aan de enkele longe en een pirouette aan de lange teugels. Het is prachtig om met een ander ras te werken en om te zien hoe zij haar lichaam gebruikt. Ze is wel een echte dame, ze is erg eenkennig en je moet niet denken dat je haar al mag aaien als je net bij haar in de wei staat. Dit laat ze ook duidelijk merken! Maar op de foto komen, dat vindt ze echt geweldig. En als ze je eenmaal vertrouwt wil ze alles samen met je doen!
In Memoriam
Eina frá Punktur
Eina (geboren op 24 mei 2008) is een prachtige merrie met geweldig lange manen. Ze is het droomplaatje van de IJslander.
Eina heeft longemfyseem, hierdoor is het ademen voor haar zwaarder dan voor andere paarden. Ze wordt daarom ook niet door volwassenen bereden. Kinderen lesgeven vindt ze echter heel erg leuk! Ze is eigenlijk nergens van onder de indruk en is nogal op zichzelf. Het is wel eens voorgekomen dat we de in de wei de groep riepen waar ze in stond en iedereen kwam (al bokkend) aanrennen. Als alle paarden zijn verdwenen kijkt Eina eens rustig om zich heen, ziet dat haar hele groep weg is, en eet vervolgens rustig verder.
Eina maakt je altijd aan het lachen en ze is erg leuk om mee te werken. In 2018 heeft ze ons een prachtig veulentje gegeven: Lokkadís. Ze is een geweldige moeder en ze is erg trots dat ze weer voor een kindje mag zorgen. Elke avond draaft ze een rondje door de wei om te laten zien hoe prachtig ze samen zijn!
In 2023 hebben we afscheid moeten nemen van Eina. Ze heeft heel wat kleine kindjes meegenomen op bosritjes en deed af en toe een lesje. We konden merken dat ze achteruit ging, het ademen werd zwaarder en ze werd rustiger, langzamer… We hadden al besloten dat het voor haar mooi was geweest met de lesjes. Lekker bij de jonge paarden staan en die opvoeden en misschien nog een veulentje, omdat ze zo’n ontzettend goede moeder is. Maar helaas mocht dit niet zo zijn. Midden in de zomer met vreselijk warme dagen was het ineens gedaan. Zomaar, midden op de dag heeft ze haar laatste adem uitgeblazen.
We zullen je missen Eina! Maar bedankt voor je prachtige veulentjes, je wijze lessen, hoe je hebt laten zien hoe je moet genieten van het leven en dat je altijd even lekker gek moet doen als het kan, hoe je zelfstandig kunt zijn en dat je altijd vertrouwen in jezelf moet hebben. Bedankt!
Skírnir Skorrason frá HestaGarð “Hekla”
Roepnaam: Skír (skier) is geboren op 13 juni 2006. Toen hij bij ons kwam was hij erg bang voor mensen en als je een halster in je hand had kon je niet bij hem in de buurt komen. Vermoedelijk heeft hij een groot trauma, hij was panisch voor halstertouwen, zweepjes, mensenhanden en caps. Ik heb heel veel tijd met hem doorgebracht, meestal stond ik gewoon naast hem of gingen we “samen hooi eten”. Na een paar weken werd de angst stukje bij beetje minder, hij was het paard dat vooraan kwam staan om met je te knuffelen, hij joeg de andere paarden weg zodat hij jou helemaal voor zichzelf had. Skír is een erg bijzonder paard. Hij heeft prachtige lange manen en een hele trotse uitstraling, het is een eer om met hem te mogen werken. Hij staat altijd bovenaan in rang, zonder dat hij hier moeite voor hoeft te doen en alle merries zijn verliefd op hem. Op hem rijden doen we nog niet, omdat hij hier nog niet aan toe is. Tijdens deze bijzondere reis waarin ik veel van hem heb geleerd heb ik hem helemaal in mijn hart gesloten. Daarom mag hij voor altijd bij ons blijven wonen!
Ik kan dit niet schrijven zonder dat de tranen over mijn wangen rollen. Ik ben verdrietig van alle paarden waar ik afscheid van heb moeten nemen maar dit paard heeft zoveel voor mij betekend. Ik weet eerlijk gezegd niet eens of ik dit stukje wel kan schrijven.
Skír is één van de meest bijzondere paarden die ik ooit heb mogen ontmoeten, en wat ben ik daar dankbaar voor! Hij ging ontzettend goed met de meiden hier. Ze hebben hem zoveel liefde gegeven en dat was precies wat hij nodig had, en zijn hele leven tekort heeft gehad. Hij heeft enorme stappen gezet en was onder het zadel, wel alleen met de meiden die hij 100% vertrouwt. Hij ging mee op buitenrit en hij heeft in de bak gereden en zelfs gesprongen. En hij was onder het zadel net zoals hij op de grond was, hij gaf altijd alles wat hij in zich had.
Alles leek goed en wel, hij was op zijn hoogtepunt. Zijn angsten waren bijna helemaal weg. Nog steeds onwerkelijk dat we op dit punt zijn aangekomen. Tot we zondag 28 mei met hem en een aantal paarden aan het wandelen waren. Tijdens het wandelen wilde hij ineens niet meer verder en begon koliekverschijnselen te tonen. Hij wilde zelfs op het asfalt gaan liggen! Direct de dierenarts gebeld en die was er met 20 minuten. Het zag er niet goed uit voor Skír. Hij kon bijna niet meer staan maar na het bezoek van de dierenarts (en wat buscopan) leek hij op te knappen. De nacht redelijk goed doorgekomen. We hadden hem wel gelijk apart gezet bij het keukenraam, zodat er constant toezicht was. De volgende morgen ging hij weer achteruit, weer de dierenarts erbij, weer wat buscopan en weer iets verbetering. Dinsdag leek hij echt al een stuk beter, we dachten dat het de goede kant op ging! Helaas… Woensdag was hij nog slechter. We hebben besloten dat we dit niet langer aan willen zien en dat we hem naar de kliniek gaan brengen. In Emmeloord konden we gelukkig gelijk terecht. En ook nu weer wat hij het meest geweldige paard dat je je voor kunt stellen. Hij liep zo de trailer op, liet elk onderzoek toe. Alle echo’s en het opvoelen. Hij liet zien hoe ver hij was in zijn proces. Hij liet zien hoe ver hij gekomen was. Donderdag hebben we hem nog even met wat meiden opgezocht en geknuffeld. Hij leek wel wat afwezig, hij keek naar buiten vanuit zijn stal, zag hoe de blaadjes heen en weer gingen van de wind en het leek alsof hij daarvan in de ban raakte. Misschien was hij al afscheid aan het nemen? Misschien wist hij het al? Vrijdagochtend kregen we een update dat het nog steeds de goede kant op ging. Dat was zo ontzettend fijn om te horen. Tot dat vreselijke telefoontje op diezelfde vrijdag, aan het eind van de middag. Het gaat heel slecht met hem, hij gaat hard achteruit en we weten niet of hij de nacht nog haalt. Er zit waarschijnlijk een stuk darm in een ander stuk darm en we kunnen niets meer voor hem doen. We hebben gevraagd of we met zeker 12 mensen nog langs konden komen en dat mocht (wat een ontzettend fijne kliniek in Emmeloord!). De volgende ochtend zouden we hem naar huis halen. We hebben auto’s geregeld en het was een hele operatie maar we zijn er aan gekomen en we pasten allemaal in zijn stal. We hebben hem geknuffeld en samen herinneringen opgehaald. We hebben ons verdriet kunnen delen, het verdriet dat er was omdat hij ons allemaal zoveel heeft gegeven en zo ontzettend bijzonder voor ons was, en eigenlijk nog steeds is. De hebben hem de hele nacht veel buscopan en pijnstilling gegeven om het zo prettig mogelijk voor hem te maken. De volgende morgen hebben we hem opgehaald, want 1 ding wist ik zeker. Skír, je komt weer naar huis! Je bent zo vaak weg gedaan omdat mensen niet meer in je geloofde, omdat ze je geen kansen meer wilde geven of omdat je te gevaarlijk was. Ik heb je beloofd dat je hier voor altijd mocht blijven, dat ik altijd je angsten zal respecteren en je de vrijheid en liefde zal geven om te helen, hoe lang dit ook duurt. Maar je hoort bij ons, je hoort bij ons allemaal, bij Besti Vinur en bij alle meiden die zich zo voor je in hebben gezet. Dus zaterdag hebben we je opgehaald. We hebben je bij je vriendjes gezet, je vertrouwde groepje. We zaten allemaal in het weiland en je kwam even bij ons staan, maar ging al gauw naar je kudde toe. Het was alsof je 1 voor 1 iedereen bij langs ging. Er was een soort rust in de kudde, alsof iedereen al wist wat er ging gebeuren. Alsof alle paarden al afscheid hadden genomen toen je zondag zo ziek werd. Maar het was een belangrijk proces. We hebben je veel knuffels en snoepjes gegeven en je hebt staan grazen tussen je vriendjes tot de dierenarts kwam. Het was een ontzettend verdrietig, maar heel waardig afscheid voor een paard dat was als jij. Bedankt voor alles Skír!
Hagar
Hagar (19-06-1999)
Hagar is niet van ons maar staat hier al bijna zijn hele leven. Hij is een betrouwbare ruin en heeft een zacht en lief karakter. Hagar zorgt er altijd voor dat je je veilig bij hem voelt en doet nooit iets verkeerd. Hij gaat niet meer mee met de lessen maar vindt het heerlijk als je een stukje met hem gaat wandelen. Ook geniet hij er enorm van om lekker gepoetst en geknuffeld te worden.
Hagar is een lange tijd zeer achteruit gegaan met zijn gezondheid, hij kwam een tijd niet meer aan en werd met de dag dunner. Hij kreeg elke dag onbeperkt en speciaal eten en het ging na een tijdje al snel weer wat beter. Hagar mag nu lekker genieten van zijn pensioen samen met de jaarlingen.
Helaas bleef hij toch elke keer weer afvallen. Ondanks al het speciaal voer, onbeperkt hooi en gras en vele knuffels en borstelbeurten. Eind 2023 heeft de eigenaar daarom besloten dat het eerlijker voor hem is om hem niet nog een winter door te laten gaan. Hij had bijna geen vet en spieren meer je kon aan hem zien dat het goed was zo. Hij is heel rustig ingeslapen.
We gaan je missen Hagar!
Eyfirðingur frá Akureyri
Eyfirdingur (Everdinge, ook wel ‘Evert’ genoemd) kwam bij ons samen met Rún en Rakel omdat hun eigenaar was overleden. Hij is geboren op 15 juni 1987. In juli 1994 is hij vanuit IJsland naar Nederland geïmporteerd, in hetzelfde jaar is zijn volle zus Andvaka ook hier naartoe gekomen. De zomer van 1995 heeft hij voor het eerst merries in Nederland gedekt (Kiljan is zijn zoon). Hij was een hengst met een gouden karakter, heel netjes in de omgang, wilde graag met je samenwerken en zette nooit een stap verkeerd. Hij heeft in totaal voor 229 nakomelingen gezorgd! Ik hoor nog steeds regelmatig verhalen over hoe blij de mensen hiermee zijn omdat hij zijn geweldige karakter doorgegeven heeft. Het was geweldig om voor hem te mogen zorgen.
Eyfirdingur heeft de laatste jaren van zijn leven alleen gestaan. Ik ben van mening dat geen enkel paard alleen zou mogen staan! Daarom hebben wij hem hier bij de oudere merries, Rún en Rakel gezet. We liepen het risico dat het te zwaar zou zijn voor hem, dat hij te weinig zou eten en veel af zou vallen omdat hij weer hengst mocht zijn. Maar wij vinden dat het welzijn en de natuurlijk leefwijze altijd vooraan moet staan. wij hebben liever dat hij een geweldig laatste jaar heeft en wat mager is, dan dat hij nog twee jaar kan leven maar dan de hele tijd op stal moet staan. Toen hij op een gegeven moment toch echt dingen niet meer snapte (zoals eten) en wij hem regelmatig uit de hand moesten voeren hebben we besloten dat het goed was geweest. Ook rende hij niet veel meer, terwijl hij altijd zo vrolijk was zoals je op de foto kunt zien. We hebben hem toen samen met Rakel in laten slapen.
Rakel van het zwaluwnest
Rakel kwam dus samen met haar vriendin Rún bij ons wonen. Ze waren allemaal al op leeftijd (ze is geboren op 31 mei 1990) en aan Rakel was dit ook goed te merken. Toen ze bij ons kwam was ze al erg mager, na meerdere bezoeken aan de tandarts waren we nog niet veel verder. Gelukkig knapte ze met veel eten en liefde enorm op. Het verhaal dat ik met haar mee kreeg was: ‘Ze is levensgevaarlijk, er gaan nog verhalen op het internet rond waar mensen vertellen wat ze allemaal uitgehaald heeft.’ Ik doe verder niet zoveel met deze informatie en probeer een paard altijd zo te bekijken als het op die dag is. Rakel heeft bij mij nooit een stap verkeerd gezet. Ik merkte dat ze wat pijnlijke oren had (TMJD, pijnlijke aandoening aan het kaakgewricht) en hier hield ik dan ook rekening mee. Ze had hierdoor wel het verband gelegd dat mensen haar pijn deden, als ze haar bij haar hoofdje aaide of als ze het halster om deden. Gelukkig is dit hier helemaal goed gekomen, ze was ontzettend lief. Ik ben veel geleerd omdat ze zo op zichzelf was. Rakel heeft hier zelfs nog een paar kindjes les gegeven, en dit vond ze geweldig leuk om te doen!
Na verschillende tandartsen bezocht te hebben, want ze bleef slecht eten en proppen maken, kwamen we bij een tandarts die ons vertelde dat ze heel ernstige EOTRH had, dit is een zeer pijnlijke aandoening aan de tanden. We hebben het nog geprobeerd met veel slobber en ander “drinkbaar” voer, maar ze bleef aan de magere kant. We hebben toen besloten om haar samen met Eyfirdingur in te laten slapen, ze konden namelijk niet meer zonder elkaar en wij wilden niet dat er 1 alleen achter zou blijven.
Rún frá Runnum
Rún (Roen) is geboren op 15 juni 1988 in IJsland. In oktober 1995 is naar Nederland geïmporteerd. Samen met Rakel en Eyfirdingur is ze op oudere leeftijd bij ons komen wonen. Ze had behoorlijk last van eczeem en het verhaal waarmee ze bij ons kwam ging zo: ‘Rún is verkocht aan de oude eigenaar met de woorden: ‘je mag er nooit op gaan zitten’. Dit heeft de eigenaar toch gedaan. 1 keer en daarna nooit weer, ze zijn door hekken gegaan, heuvels af gegaloppeerd en uiteindelijk via de poetsplaats half over en half door een ijzeren hek weer in de paddock beland.’
Zoals ik paarden altijd behandel oordeelde ik niet. Een paar dagen nadat ze hier voor het eerst was wilde ik haar een halster omdoen en ik zie in haar ogen dat ze totaal in paniek is. Ik nam haar een stukje mee door de tuin maar ik kon haar amper houden. Ik had besloten om haar eerst alleen bij haar vriendinnetje Rakel te laten. De volgende dag wilde ik haar, gewoon in de weide, borstelen. Ik pak de borstel en loop naar haar toe, ze springt ineens drie meter aan de kant en kijkt mij verschrikt aan. Ik kijk achter mij met de verwachting dat hier een groot monster zou zijn. Tot ik mij besefte dat het de borstel was die ik vast had waar ze zo bang voor was.
Na veel oefenen en werken aan het vertrouwen is ze helemaal veranderd. Ze stond altijd vooraan bij het hekje, schreeuwde dan heel hard om haar eten. Als je langs haar parkeerde ze wel eens precies voor je zodat je niet meer verder kon. Ze is van een angstig paard in een prinses veranderd. Dat gun ik een ouder paard echt ontzettend. Rún was altijd opgewekt en vrolijk. Zeker als ze Eyfirdingur zag, die twee waren echt smoorverliefd op elkaar. Ook Rún heeft nog een paar keer kinderen lesgegeven, dit vond ze geweldig leuk! Iedereen vond haar zo mooi.
Ze kreeg heel veel eten bij omdat ze anders te mager werd. Dit ging echter niet goed samen met haar eczeem. Door veel suiker en zetmeel in haar eten werd haar jeuk velen malen erger. Soms liep ze de hele dag rondjes om maar van de vliegjes af te zijn. We hebben haar op stal gehad, helemaal ingepakt met een goede deken, verschillende zalfjes geprobeerd maar niets hielp. Op een avond stond ze onder de overkapping en sloeg ze herhaaldelijk met haar hoofd tegen de wand aan. Dat was het moment dat ik heb besloten om haar in te laten slapen. Rakel en Eyfirdingur bleven toen alleen achter, maar ik voelde aan ze dat het goed was.
Farni frá Mýri-Jörð
Farni (officieel Fatni, roepnaam: Farni) is een bruine ruin met prachtige lange manen, hij is geboren op 29 mei 1983. Eigenlijk had hij: ‘Farni het Gouden Paard’ moeten heten. Een paard zoals hij zal er nooit meer komen. Hij had geweldige gangen, een super tölt die hij heel langzaam kon (dit was niet zijn favoriet) en hij kon zo snel tölten dat geen enkel galopperend paard hem bij kon houden. Als je dacht dat hij op zijn allersnelst ging dan was dit nooit waar, hij gaf altijd meer dan je vroeg. Hij deed altijd 1000% zijn best, waarschijnlijk nog wel meer.
Farni is 32 jaar geworden, hij heeft veel meegemaakt. Erg bijzonder is dat er drie generaties op hem gereden hebben; mijn opa, mijn moeder en ik. Veel mensen hebben op hem hun angst overwonnen. Ook zijn er velen besmet met het “IJslandervirus” nadat ze op Farni mee zijn gegaan. Dan heb ik nu nog niet eens verteld wat hem nog meer zo bijzonder maakte.. Farni was namelijk helemaal bomproof! Hij heeft zelfs met de avondvierdaagse meegelopen. Je kon hem voor een hond parkeren die aanviel, in de stad rijden, meeliften met een vrachtwagen, het maakte Farni niets uit, als we maar een ritje zouden maken.
De laatste jaren was het duidelijk te merken dat Farni achteruit ging. Hij struikelde veel tijdens een buitenrit, daarom zijn we ook alleen nog maar met hem gaan wandelen. Hij kreeg voer bij maar kwam toch altijd wat lastig de winter door. We hebben hem met heel veel liefde verwend, hij kreeg veel te veel snoepjes en ging af en toe mee wandelen met de cowboyhoed op. Ook was hij een geweldige steun voor de jongere paarden. Een betrouwbaarder paard kon je niet vinden. Toen hij moeite kreeg met lopen hebben we hem nog een laatste geweldige zomer gegeven en hem voor de winter in laten slapen. Farni, we zijn je dankbaar.
Ödlingur frá Mykjunesi
Onze Odje, geboren op 01 januari 1984. Hij kwam een tijd nadat Dissa was overleden bij ons wonen. Ik was gek van hem, maar ik miste Dissa eigenlijk nog te erg. Daarom heb ik niet veel gereden maar juist veel andere dingen met hem gedaan. We gingen regelmatig samen joggen, dan kreeg ik allemaal reacties van mensen of ik er niet op hoorde te zitten. Odje kwam uit IJsland, in Nederland heeft hij veel mensen blij mogen maken. Zo hoorde ik laatst nog een verhaal dat een hele bekende springruiter nog op hem gereden heeft. Hij wilde wel eens voelen hoe dat was op een IJslander. Dus hij met lange benen op dit kleine paardje, Odje werd toen al Opa genoemd omdat hij als wat op leeftijd was. Maar samen liepen ze de sterren van de hemel. De springruiter was erg onder de indruk van de gangen van de IJslander.
Het is fijn dat Odje zoveel mensen blij heeft gemaakt, wij hebben met veel liefde voor hem gezorgd en hij heeft een fijne oude dag bij ons gehad. Bedankt Odje!
Andvaka frá Hömrum v/Akureyri
Andvaka (Andwaka) geboren in 1989 is samen met haar broer Eyfirdingur in juli 1994 uit IJsland gekomen. Met haar is onze fokkerij begonnen, ze is namelijk de moeder van Vaka, Viti en Elska. Saela is haar kleindochter. Andvaka was erg gevoelig, ze wilde graag voor je werken en liep altijd de sterren van de hemel. Deze eigenschappen zie je nu ook nog in haar nakomelingen terug.
Andvaka was leuk te rijden maar ze kon soms best onzeker zijn, daarom hebben we besloten om voornamelijk met haar te fokken. Ze was een erg goede moeder en heeft ons veel prachtige veulens gegeven. Vaak liet ze haar veulens heel zelfstandig opgroeien, de eerste dag was ze bezorgd, en daarna mochten ze gewoon hun gang gaan.
Ze is niet oud geworden. Met 22 jaar is ze (waarschijnlijk) in het weiland getroffen door de bliksem. Het was een erg onverwachts afscheid, we vonden het daarom ook fijn dat we haar broer Eyfirdingur nog een fijne oude dag konden geven.
Þórdís Eldjárnsdóttir
Dissa, lieve Dissa, geboren op 4 mei 1983. Dit paard is heel bijzonder voor mij. Ook al is ze in 2010 overleden en zijn we nu bijna 9 jaar verder, toch mis ik haar nog steeds. Mijn stalnaam: Thordísarstadir is ook naar haar vernoemd. Toen wij Dissa op kwamen halen zei de oude eigenaar: ‘Je moet haar wel een halster om laten, want anders is ze niet meer te pakken.’ Mijn moeder antwoordde hierop: ‘Wij laten paarden geen halsters om in de wei, als we haar niet kunnen pakken dan vinden we wel een andere oplossing. Ondertussen liep ik rustig op haar af, tot ik bij haar hoofdje stond en zag hoe mooi ze was, rustig aaide ik haar. Op dat moment zei de oude eigenaar: ‘Oh ik zie het al, dat is niet nodig. Dit komt helemaal goed. Die twee passen bij elkaar.’ En dat klopte helemaal. Ze was een prachtpaard dat alleen voor je wilde werken als je het écht verdiend had. Ze was in het begin wat stijf en liep voornamelijk in zweinepas. Tot ik een keer zonder zadel wilde rijden, toen kwam er toch een draf! Een dressuurpaard was er niks bij, ze kon echt geweldig lopen. Ik kon dit natuurlijk nog niet uitzitten en gleed er bijna af.
Bij ons thuis was ik de enige die haar kon pakken, er waren wel eens vriendinnetjes mee en we hadden nog een ander paard dat lastig te pakken was, dus ik pakte die en dan mocht het vriendinnetje Dissa pakken. Ik zie Dissa nog van achter de heuvel, met een halster los aan haar hals bungelend op mij afrennen. Verschrikt kwam ze naast mij staan en keek me aan met ogen die zeiden: ‘Nou wat mij nu toch overkwam. Probeerde ineens iemand mij te pakken! Ik ben nog net op tijd ontsnapt! Pff, het scheelde niks.’
Ook waren we een keer aan het rijden en daar stond een groepje jongeren wat kleinerend over onze “pony’s” (het zijn natuurlijk paarden) te praten. Dissa legde haar oren in haar nek en stormde achter dit groepje aan, ze kreeg het voor elkaar om iedereen rennend en gillend de straat over te jagen.
Zoals jullie wel kunnen lezen was ze echt heel bijzonder, ik was ook op een leeftijd dat ik veel meer heb onthouden en veel bewuster met haar ben omgegaan dan bij Birna. Maar zo fijn dat ik van dit paard heb mogen leren. In alles was ze bijzonder, al haar lessen zal ik dan ook nooit vergeten.
We hebben veel plezier samen beleeft, tot wij een week op vakantie gingen naar Duitsland. Ik heb voor die tijd uitvoerig afscheid van haar genomen, alsof we elkaar niet weer zouden zien, wat gek was want we gingen alleen op vakantie. Twee dagen voordat we weer naar huis zouden gaan, we waren ongeveer 8 uur rijden van huis, werden we gebeld door de oppas. Een kwartier geleden hinnikte ze nog, maar nu lag ze helemaal stil in de bak, de andere paarden stonden om haar heen en ze had een klein straaltje bloed uit haar neus. We zijn direct in de auto gestapt en in één stuk naar huis gereden. ’s Avonds kwamen we aan, ik heb heel lang bij haar gelegen in de bak. Ik kon niet geloven dat ze er niet meer was. Ik mis haar nog steeds, ze was zo bijzonder. Dat ene paard uit duizenden.
Birna
Birna was mijn aller eerste paardje, ik was erg gek van haar en heb veel van haar geleerd. Ze was al wat ouder toen ze bij ons kwam wonen.
Birna was erg lief voor mij, ze stond altijd stil bij het opzadelen, liet netjes haar hoefjes uitkrabben en zette nooit een stap verkeerd als ik op haar reed. We gingen vaak samen naar buiten, dan had mijn moeder haar aan een halstertouwtje vast. Regelmatig kwamen we dan ook trekkers tegen maar ze gaf er niets om. Toen we na een aantal maanden weer contact opnamen met de oude eigenaar om te vertellen dat het zo goed ging kregen we een heel ander verhaal te horen. Ze bleek bij hen erg lastig te zijn, moeilijk te pakken en ze kon al helemaal niet langs de weg. Bij het zien van trekkers was ze niet meer te houden.
Bijzonder hoe een paard bij het ene huisje waarschijnlijk niet helemaal op zijn plek is, of dat hij niet zo’n klik heeft met de persoon. Bij de nieuwe mensen lijken al die problemen te zijn verdwenen. Dan weet je dat je een goede match hebt.